Côte d'Azur

CôTE D'AZUR 2004

Hieronder drie reisverslagen die ik vanuit een Internetcafé in de Rue Paganini in Nice naar een groep toegewijde lezertjes stuurde. Wilt U ook reisverslagen ontvangen ? Meld dat dan in het GASTENBOEK en zet even Uw emailadres erbij !

NICE I - maandag 14 juni 2004

Regen, regen, regen. Een beetje vochtig zit ik hier in een klein Internetcafé in de Rue Paganini in Nice, vlakbij het Centraal Station. Het begon al zondag bij mijn vertrek uit Holland. Het vliegtuig, dat om 10:55 het luchtruim had moeten kiezen heeft ruim drie kwartier bij de gate aan de grond gestaan nadat Colin Brown, de gezagvoerder, via de intercom had gemeld dat het vliegveld van Nice wegens hevig onweer met hoosregens en hagel tot twee uur gesloten zou blijven. We mochten het vliegtuig niet uit. Al die tijd stond Pop, vriendin van de eigenaresse van het villapark waar ik zou logeren, op het vliegveld van Nice te wachten op mijn aankomst. Na dertig jaar herkende ik haar moeiteloos. Het weerzien was roerend. Met haar Toyota terreinwagen waren we vlug bij Le Petit Paradis in Cagnes. Ze is nog steeds dezelfde kordate en vaardige chauffeur als toen ik in 1966 hier twee maanden nachtwaker was. Het villapark is tegen een heuvel gebouwd. Bochtige stenen trappen en grindpaden waarop kleine schorpioenen en hagedissen vluchten, verbinden de huisjes. Overal staan bloemen en cacteeën. Ze bracht me naar het huisje dat ik twaalf dagen mag bewonen en dat veel ruimer is dan de 4x4 meter die me was beloofd. Aan twee zijden ramen, een klein balcon met uitzicht op de beboste heuvel aan de overkant. Koelkast, tweepits electrisch kooktoestel met pannen, witstenen aanrecht, toilet/douche/wastafel en een heerlijk bed. 's Avonds in het dorp een grote Pizza Napolitana met een kwart slechte wijn, maar met een Kronenbourg-biertje vooraf en een kopje uitstekende expresso toe. Gisterenmiddag was het zonnig en heet. Aardige wandeling gemaakt naar station en terug via Haut de Cagnes en het Chateau dat de heuvel bekroont. Vanochtend uitgeslapen en daarna wat gelezen omdat het regende. Daarna
boodschappen gedaan bij de Intermarché . Geluncht met baguette, camembert en sinaasappelsap uit een pak. Gelezen, tukkie gedaan en toen het droog was met de trein (4 euro 40 retour) naar Nice. Via Internet aardige Engelse boekwinkel gevonden waar ik Victory van Joseph Conrad heb besteld. Ze hebben het vrijdag waarschijnlijk in huis. Nu snel terug naar Cagnes. Groetz, -Michel

NICE II - donderdag 17 juni 2004

Nadat ik gisteren Cakes and Ale van William Somerset Maugham heb uitgelezen bracht ik net na de middag een bezoek aan zijn Villa Mauresque op Cap Ferrat aan de Boulevard Charles de Gaulle 52. Aardig optrekje, voormalige villa van Leopold II van Belgik. Omgeven door hoge dubbele hagen met een hek ertussen en een goed afgesloten oprijlaan. Ook de dienstingang aan de Avenue Belleville is ontoegankelijk. Een Vietnamese tuinjongen die aan een afsluithek rommelde bleek niet op de hoogte van de naam van de vroegere eigenaar van de villa.. WSM overleed in 1965, dus het is de jongen niet geheel aan te rekenen. Hij lag toen wellicht net in de luiers. Toch enkele snapshots van de villa gemaakt. Als jullie echt benieuwd zijn moet je maar Villa Mauresque Cap Ferrat of William Somerset Maugham Cap Ferrat intikken in www.google.fr met een beetje zoeken kan je dan aardige interieurfoto' s van de villa bekijken. Ik bereikte de villa via een wandelpad aan de westzijde van het eiland. Via een betonpad rondde ik even voor het middaguur de kaap, bereikte de vuurtoren en keek vanaf flinke hoogte uit over een gigantische baai. Het was heet en ik had behoefte aan drinken, maar dat was nergens te vinden. Ergens in een bocht van de weg een half uur later vond ik een kapel met wat schaduw en wat koele stenen banken waar ik mijn halve baguette met Camembert (Miranda!) naar binnen werkte. Weer een half uur verder bestelde ik in de theetuin van Villa Beatrice Ephrussi Rothschild TWEE flesjes Schweppes tonic met ijs. Beetje popperige pastelrose villa vol snuisterijen van een verwende juffrouw, dochter van de rijkste bankier van Frankrijk die ook nog met een andere puissant rijke bankier trouwde. Nou ja wel heeeeeeeeeeel mooie tuinen met een muziekfontein. Zoiets als de Bedriegertjes. Nee toch niet. Fontein die op Beethoven 7 spuit, niet spuit, wervelt, nog hoger spuit, nevelt enzovoort enzovoort. Verwende juffrouw, O dat zei ik al. Mooi Japanse tuin met Zen- cirkels in het grint. Een grot met een dolfijn en heel fijne klimop. Een Venustempeltje en watervalletjes. Overal watervalletjes. Mijn tocht vanochtend begonnen in Cagnes sur Mer op zoek naar olijven. Maar die ik wil waren op de markt niet te krijgen. Zal hier in Nice eens zoeken. Overigens is het weer wel aardig bijgedraaid. Het is hier snikheet. Vanavond spelen Les Bleus tegen Croatie en morgen ach morgen ons trots Oranje .... Groetz, -Michel

NICE III - woensdag 23 juni 2004

Nicky de Saint Phalle en Yves Klein zijn de grote sterren in MAMAC-Nice het museum voor moderne en hedendaagse kunst. Maandag kwam ik voor niets. In tegenstelling tot alle andere musea in Frankrijk zijn zowel dit museum als Musee Matisse Nice niet op dinsdag maar op maandag dicht. Toch was m'n reisje Nice niet helemaal voor niets want ik wandelde via de Cours Saleya, waar juist een markt in Brocante aan de gang was, door het pittoreske deel van Oud Nice en zag onder anderen het oude Palais Lascaris. Na Mamac klom ik via de Avenue de Cimiez naar de Arenes de Cimiez, overblijfsel uit de Romeinse tijd en het Musee Matisse, vlak daarnaast. Het was warm, maar gelukkig was er halverwege nog net een Bar Tabac waar ze me een heerlijk koele Oragina met ijs voorzetten. Musee Matisse hield niet zoveel in: een paar erg mooie blauwe papierknipsels gezien. Matisse was met de schaar minstens zo vaardig als met het penseel, meldt de Rough Guide France. De waarheid is echter, zo hoorde ik later, dat de schilder aan het eind van zijn leven niet meer tot schilderen kwam. Knippen ging hem daarentegen uitstekend af. Gelukkig bleek er vanaf het museum een snelbus naar het centrum te gaan zodat ik weer snel in deze Internettent in de Rue Paganini zat. Maandag heb ik vanuit Nice de trein naar Grasse genomen en heb daar de parfumfabriek van Fragonard bezocht. Ze laten zien hoe ze VROEGER bloemblaadjes in dierlijk vet drukten en dat vervolgens oplosten in alcohol waarna de essence er vervolgens uit werd gedestilleerd. De bloemen moesten voor zonsopgang worden geplukt. Bij zonsopgang verliezen zij hun meeste geur ! Degene die in de parfumfabriek de geuren samenstelt heet Le Nez. Een Nez mag niet roken, niet drinken en hij mag niet gekruid eten. Dat doodt zijn reuk. Als hij doctoraal doet aan één van de twee parfumhogescholen van Frankrijk heeft hij geleerd 2500 geuren te onderscheiden. Zowel florale geuren als dierlijke geuren als muskus, civet, amber etc. Het rook heerlijk in de fabriek. Vorige week ben ik nog naar de Picassomusea in Vallauris en Antibes geweest. Smullen hoor ! Gisteren met Thea van Wijk en Pop Wegman, mijn gastvrouwen van Le Petit Paradis op de markt van Antibes Brushetta gegeten. Voor mij de eerste keer. Een openbaring ! Grote boterham met kaas, tomaatjes en ansjovis. Dat alles even geroosterd in de oven. Ga ik thuis ook proberen. Koele droge witte wijn erbij. Daarvoor op de markt in totaal een kilo olijven gekocht voor thuis. Uitvoerig geproefd. Morgen maak ik mijn appartement schoon, ga wat lezen en neem nog een duik in het zwembad. Vrijdag tegen het middaguur vlieg ik terug naar Amsterdam. Dit was het weer ! Groetz, -Michel