Arles

ARARLES

Tegen het middaguur van 30 april 2008 kwamen we aan op het station van Arles. Het was wat druilerig. Met de mobiele telefoon belden we een taxi die ons dwars door de stad naar het zuid-oostelijk gelegen vakantiedorp Maeva Domaine de l'Estajan bracht. Bij het betreden van ons appartement schrok ik van het stapelbed in een zijkamertje. Zou ik hier twaalf dagen moeten slapen ? Saskia was doorgelopen naar de woonkamer en riep triomfantelijk: " Nee joh, hier staat nog een bed ! " Met twee handbewegingen had zij een bedbank omgetoverd tot een werkelijk fantastisch tweepersoons ledikant. Daarop hebben we bijna twee weken heerlijk geslapen.
We hadden een zwembad op vijf stappen van onze voordeur, maar we hebben daar maar een paar maal gebruik van gemaakt. Er was in de omgeving veel, heel veel te zien. We stonden derhalve 's ochtends vroeg op en namen dan de gratis shuttle van het vakantiedorp naar het busstation in het stadscentrum vanwaar we andere bestemmingen bereisden. Het werden twaalf heerlijke dagen.

Het oude hoofdgebouw van het domein met zonnewijzer en duiventil

Uitzicht uit ons appartement

Met op een mooie ochtend bezoek van twee eekhoorns die krijgertje speelden

De achterste deur is onze voordeur. Het witte hek staat rond het zwembad.

Woonkamer met keuken

Zwembad vijf stappen vanaf onze voordeur

Het huis in Arles waar Vincent van Gogh een kamer had

De Arena van Arles, nu nog aan de buitenkant

Ergens midden in de stad

Een stukje stad van boven

Notre Dame de la Major

Kerk aan de Place Saint Blaise

Het Romeinse Theater

We vielen met ons neus in de boter. Daags na aankomst in Arles vierde
men het grote jaarlijkse feest van de "cowboys van de Camargue".
Eerst was er een ommegang van Arleense vrouwen in dracht, gevolgd door
een parade van gardians te paard met hun vrouw of dochter achterop. Op de
Place de la République werd eerst de traditionele politieke 1 mei-viering
gehouden. De politieken verdwenen vervolgens naar een manifestatie
op les Alyscamps, waarover verderop meer. Nu eerst flink wat impressies
van de optocht.

Dit is het beroemde kleine witte paard van de Camargue. De gardians gebruiken ze bij het
bijeendrijven van de runderen in het gebied dat zich uitstrekt onder Arles en reikt tot aan
de Middellandse Zee. Wij zijn bijna aan het uiterste zuid-oosten van het gebied geweest,
toen we een wandeling langs de Rhône maakten naar Les Salins de Giraud en het
daarondergelegen natuurgebied La Palissade. We hebben geen wilde paarden gezien en
ook geen runderen, wel twee dicht bij ons langsvliegende flamingo's ... adembenemend.

De middag na de parade bezochten we het eigenlijke Fête des Gardians in de Arena van Arles.
Een bont spektakel waarbij enkele stieren flink werden afgemat, maar niet verwond of gedood.
De jongens die U hieronder bezigziet moesten proberen een witte papieren cocarde
tussen de horens van de stier te pakken zien te krijgen. Voor iedere cocarde kregen ze
een geldbedrag.

eretribune

Er waren ook nog demonstraties koeiendrijven, maar toen was de accu van mijn camera
leeg.

Tussen de parade van Arlésiennes en Gardians in de morgen en het spektakel in de arena
's middags liepen we eerst wat door de stad en bezochten vervolgens Les Alyscamps, de
Elysische Velden, een van oorsprong Romeinse begraafplaats waarvan nog maar een
klein deel over is. Op zijn hoogtepunt bestreek het een terrein ter grootte van vijf
voetbalvelden, tegenwoordig liggen er links en rechts van de weg wat overgebleven
lege stenen sarcofagen, soms voorzien van een deksel. De mooiste stukken zijn tijdig
overgebracht naar het schitterende archeologisch museum van Arles.

Na de Alyscamps belandden we op de nieuwe begraafplaats van Arles

Arles ligt aan de Rhône

En daarin wordt gevist. Zo te zien heeft die meneer beet !

Nog niet eens een kleintje ook. Gaat 'ie naar de visboer of stooft hij hem zelf .... ?

VWij houden het bij een Bruschetta au Thon op het terras van Hôtel Voltaire. Ja ja inderdaad
kannetje rood erbij.

Een stukje verderop het terras dat Vincent van Gogh schilderde

Even terug op de Place de la République waar we die ochtend de parade van Arlésiennes en
gardians fotografeerden (de uitwerpselen der paarden zijn keurig weggespoeld en de hele
stad ruikt naar een ontsmettingsmiddel dat zweemt naar terpentijn)

Op weg naar de boulevard, waar we de shuttle naar het vakantiedorp nemen, passeren we
in de Rue Clémenceau deze boekwinkel met een naam ontleend aan een boektitel van
Hermann Hesse

Twee dagen later bezoeken we de markt en kopen droge Arleense stierenworst.

alsmede een gegrilde kip met in kippevet geroosterde aardappeltjes

In het archeologisch museum van Arles deze griffioen op een grafsteen van les
Alyscamps

Ook deze steen komt van de Elysische Velden van Arles. Wanneer ik het goed begrepen heb
lag in dit graf de dochter van Chrysogonius Siricio Junior.

Stukken vloer uit een Romeins huis en nog meer grafstenen:

Op 5 mei namen we de bus naar Les Salins de Giraud en wandelden nogal belaagd door
gemeen stekende muggen over een dijkpaadje langs een Rhônearm naar natuurgebied
La Palissade. Dat natuurpark viel wat tegen, maar we hebben het niet echt uitgebreid
doorkruist. Wel zagen we wat flamingo's en zoutbergen.

Zie hier het busstation van Arles. Voor uitstapjes in de omgeving stelden wij ons hier tegen
achten op en waren dan meestal een uur tot anderhalf uur later op onze bestemming.
Vandaag gaat de tocht naar Nîmes.

Ook Nîmes is een Romeinse garnizoensstad met een arena en wat andere antieke
bouwwerken.

Daar zat de toenmalige Saskia Sanders Bijnaball met de fotograaf te bellen.

Vlak naast het Museum van Moderne Kunsten van Nîmes deze Romeinse tempel,
Maison Carré genaamd

Deze fontein markeert de toegang tot een statig park vol architectonische hoogstandjes

Voor het jaarlijkse Festival de Nîmes waren wat stellages voor geluid en licht neergezet,
er is ook een tribune te zien.

Festival of niet het beminnen gaat gewoon door ....

Deze Tour Magne (grote toren) staat boven op een heuvel. We beklommen een beetje
griezelige wenteltrap en keken toen uit over Nîmes.

Die wenteltrap af was een nog grotere ramp, maar gelukkig bereikten we heelhuids
de begane grond

Tempel van Diana, godin van de jacht

Interieurdetail van de Tempel van Diana

nog meer tempelinterieur

Op 7 mei namen we de bus naar le Pont du Gard, een Romeins aquaduct over het riviertje
de Gard. Het was ongeveer een kwartiertje lopen vanaf de bushalte, maar toen stonden we
oog in oog met een van de machtigste architectonische hoogstandjes van de antieken

nog een laatste blik op het riviertje de Gard en we namen de bus terug naar ons tijdelijke
huis in Arles. De volgende dag was een rustdag. De dag erop, 9 mei, namen we de bus naar
St. Remy de Provence waar we ons met een taxi naar Les Baux de Provence lieten brengen.
Wij hadden ontdekt dat in Les Baux een paviljoen ter ere van La Reine Jeanne was opgericht.
Anderen hadden ons het dorpje zelf aangeraden dat "de bloem der Provence" werd genoemd.
We mochten het niet missen. Nou ja we vonden er inderdaad wat juweeltjes, maar al met al
vonden we het knap toeristisch. Vooral het door onze buschauffeur aangeprezen Cathédrale
d' Images, een lightshow in een forse steengroeve, met als thema de schilderijen
van Vincent van Gogh.

We belden een taxi om ons terug te laten brengen naar St. Rémy de Provence. De chauffeur
vond dat we niet mochten nalaten Les Baux vanuit de lucht te zien.
Hij bood aan om ons zonder verdere kosten van een schitterend panorama
te laten genieten. Daarna reed hij in duizelingwekkende vaart terug naar St. Rémy.

St. Rémy de Provence is het dorp waar Vincent van Gogh een jaar werd opgenomen in de kliniek
behorende bij het klooster St. Paul de Mausole nadat hij zich een oor had afgesneden. Door het dorp
is een bewegwijzerde Van Gogh-wandeling uitgezet die we helemaal uitliepen voor we naar
Glanum, de Romeinse nederzetting nabij St. Rémy wandelden.